Αϊ-Βασίλης και γιούλμπασι (yilbasi)

Μέχρι να μου έρθει όρεξη να συνεχίσω με το πολυτονικό, επιτρέψτε μου να σας συστήσω έναν εξαίρετο Τούρκο μελετητή, τον Polat Kaya. Ο Kaya έχει ασχοληθεί κυρίως με τις ρίζες των ινδοευρωπαϊκών και σημιτικών γλωσσών, και θεωρεί ότι οι γλώσσες αυτές κατασκευάστηκαν τεχνητά μέσω μιας διαδικασίας αποκοπής και επικόλλησης ("cut and paste") λέξεων ή φράσεων από τα αρχαία τουρκικά. Οι λέξεις που προέκυψαν με αυτόν τον τρόπο είναι, όπως λέει, τόσο καλά καμουφλαρισμένες (camouflaged) ώστε είναι σχεδόν αδύνατον να ανιχνευθεί η αληθινή τουρκική τους ρίζα.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τη δήθεν ελληνική λέξη πολεμικός. Κατ' αρχάς, όπως εξηγεί ο Kaya, το P δεν είναι γράμμα εμπιστοσύνης, αφού μπορεί να αναπαριστά διαφορετικούς φθόγγους (π.χ. το "πι" ή το "ρο"). Επίσης, ύπουλοι αναγραμματιστές (anagrammatists) μπορούν να το στριφογυρίσουν, μετατρέποντάς το σε q, b ή d. Αυτή η χρήση "πολυπρόσωπων" γραμμάτων αποσκοπεί στην απόκρυψη της πραγματικής τουρκικής καταγωγής των λέξεων. Η σωστή, λοιπόν, ετυμολογία τού πολεμικός είναι:

DALAMASK (=σκυλοκαβγάς, άγρια πάλη)> DALAMASK-O (="είναι σκυλοκαβγάς")> POLISMEK-O (με δόλια αντικατάσταση του D)> POLEMIKOS

Ένα άλλο παράδειγμα είναι το εξίσου ψευδοελληνικό αγιοβασιλιάτικος:

YIL BASI GECESITI O (="είναι το βράδυ της πρωτοχρονιάς") > GIL-BASI-KASA[O]ITI-O > AGIOBASILIATIKOS (εδώ κι αν δεν οργίασαν οι αναγραμματιστές!)

Έχει κι άλλα πολλά (διάβασα τελευταίο το αγριοκάτσικον - τώρα ψάχνω για το αγριογκόμενα), που τελικά αποδεικνύουν ότι η Πρωτογλώσσα ήταν φυσικά η τουρκική, που ομιλούταν παγκοσμίως μέχρι και τα μισά τής πρώτης χιλιετίας π.Χ. Για τον ρόλο που έπαιξε σε αυτό η αρχαία τουρανική θρησκεία OGUZ (η πρώτη θρησκεία της ανθρωπότητας) και για περαιτέρω ενημέρωση μπορείτε να ανατρέξετε στα κείμενα του Τούρκου μελετητή.

Υ.Γ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και -παραγλωσσολογικές- καταστάσεις σε γειτονικές τής Τουρκίας χώρες είναι καθαρά συμπτωματική.