Η Γλώσσα είναι η μάνα μου...

... ο πατέρας μου, ο άντρας μου, ο αδερφός μου, η αδερφή μου, η πόρνη μου, η μετρέσα μου, η ταμίας που μου χτυπάει τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ.

Η Γλώσσα είναι ένα δωρεάν δείγμα καθαριστικού υγρού με άρωμα λεμόνι ή ένα εύχρηστο μαντηλάκι μιας χρήσης.

Η Γλώσσα είναι η ανάσα του Θεού.

Η Γλώσσα είναι οι δροσοσταλίδες πάνω σε ένα φρέσκο μήλο.

Είναι η απαλή βροχή από σκόνη που βλέπεις να πέφτει μέσα σε μια δέσμη από πρωινό φως, καθώς τραβάς από το παλιό ράφι της βιβλιοθήκης ένα μισοξεχασμένο βιβλίο ερωτικών απομνημονευμάτων.

Η Γλώσσα είναι το τρίξιμο μιας σκάλας.

Είναι ένα σπίρτο που τσιτσιρίζει καθώς το κρατάς πάνω στο παγωμένο τζάμι.

Είναι η θολή ανάμνηση ενός παιδικού πάρτι γενεθλίων.

Είναι το ζεστό, υγρό, όλο εμπιστοσύνη άγγιγμα μιας ξέχειλης μωρουδιακής πάνας.

Το κουφάρι ενός απανθρακωμένου τανκ.

Η βάση ενός γρανιτένιου ογκόλιθου.

Οι τρίχες που αρχίζουν να φυτρώνουν στο πανωχείλι ενός κοριτσιού από τη Μεσόγειο.

Αραχνιές που πριν από καιρό πέρασε από πάνω τους μια παλιά γαλότσα.


Υ.Γ. Ας μου συγχωρεθεί το δεύτερο συνεχόμενο βιντεάκι, αλλά μου άρεσε περισσότερο και από το προηγούμενο. Μετέφρασα μόνο το τελευταίο μέρος του σκετς (όσοι ασχολούνται, ιδίως, με τα γλωσσολογικά νομίζω ότι θα βρουν απολαυστικό και το υπόλοιπο).