tag:blogger.com,1999:blog-20833332.post116048825899775939..comments2023-08-04T17:59:26.623+03:00Comments on Λογοράμματα: Παιχνίδια με την Πάπισσα - Μέρος Β΄hominidhttp://www.blogger.com/profile/09937662342417906030noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-20833332.post-1161614214380758512006-10-23T17:36:00.000+03:002006-10-23T17:36:00.000+03:00Α, ευχαριστώ πολύ, thas. Μου είχε διαφύγει και το ...Α, ευχαριστώ πολύ, thas. Μου είχε διαφύγει και το δικό σου άρθρο, το οποίο είναι μεστό εύστοχων παρατηρήσεων (άσχετα αν οι απόψεις μας δεν ταυτίζονται απόλυτα). Αξίζει να το διαβάσουν όσοι βρίσκουν ενδιαφέρον το ζήτημα.hominidhttps://www.blogger.com/profile/09937662342417906030noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20833332.post-1161607709952980852006-10-23T15:48:00.000+03:002006-10-23T15:48:00.000+03:00Thx για τα καλά σου λόγια. Πρόκειται για το τεύχος...Thx για τα καλά σου λόγια. Πρόκειται για το τεύχος Ιανουαρίου 2006 που έχει αφιέρωμα στο ζήτημα. Γράφουν οι Παπακώστας, Μαραγκόπουλος, Δημηρούλης, Καλοκύρης και Ε.Δάγλα. Έχει γράψει και ο Χάρης στα Νέα. Σε περίπτωση πάντως που δεν βρεις το τεύχος, πες μου να σκανάρω το κείμενο και να στο στείλω.<BR/><BR/>(Για το θέμα έγραψα κι εγώ κάτι, στην <A HREF="http://www.athensvoice.gr/250/1035/7/7/7/showdoc.html" REL="nofollow">Athens V.</A>)thashttps://www.blogger.com/profile/09854864057466507880noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20833332.post-1161578061394557552006-10-23T07:34:00.000+03:002006-10-23T07:34:00.000+03:00Δεν πειράζει, thas, ένα σχόλιο και καλό. Ευχαριστώ...Δεν πειράζει, thas, ένα σχόλιο και καλό. Ευχαριστώ. Και ότι είχα αρχίσει να ανησυχώ μήπως μου ξανακόλλησε το moderation. ;)<BR/><BR/>Δεν διαφωνώ ότι ο Καλοκύρης δίνει ένα, γενικά, ρέον και ομαλό κείμενο. Αν, όμως, φιλοδοξούσε να αποδώσει χωρίς σημαντικές απώλειες το ύφος του βιβλίου (γιατί παίζει ρόλο και το τι ακριβώς είναι το «κάτι» που χάνεται σε μία μετάφραση) νομίζω ότι θα έπρεπε να το είχε παλέψει περισσότερο. Η μεταγλώττισή του δεν περνάει, σε εμένα τουλάχιστον, τον μονίμως υπαινικτικό και παιγνιώδη τόνο του πρωτοτύπου (θα μπορούσα να αναφέρω πολλά ακόμη παραδείγματα). Όχι, βέβαια, πως ήταν εύκολο.<BR/><BR/>Πολύ καλά τα δύο σχετικά άρθρα του Κούρτοβικ – θα αναφερθώ σε αυτά όποτε ξαναπιάσω το θέμα. Αν θέλεις, πες μου και σε ποιο τεύχος του Διαβάζω υπάρχει το άρθρο του Μαραγκόπουλου, για να το ψάξω. Ευχαριστώ για το σχόλιο και για τον χρόνο σου, και σου εύχομαι κι εγώ καλή συνέχεια με το εξαιρετικό ιστολόγιό σου.hominidhttps://www.blogger.com/profile/09937662342417906030noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20833332.post-1161528299200442302006-10-22T17:44:00.000+03:002006-10-22T17:44:00.000+03:00Νομίζω ότι το εγχείρημα του Καλοκύρη δεν στόχευε σ...Νομίζω ότι το εγχείρημα του Καλοκύρη δεν στόχευε στο να κάνει πενηνταράκια το πρωτότυπο(δεν λέω ότι υποστήριξες κάτι τέτοιο). Ούτε πιστεύω πως κίνητρό του ήταν ακριβώς να γνωρίσει η νέα γενιά τους θησαυρούς του παρελθόντος, κατά τον τρόπο τουλάχιστον που το διαλαλεί ο εκδότης του Κάκτου για την περίφημη σειρά του. Νομίζω πως είδε στο κείμενο την πρόκληση της μεταγλώττισης, τον ερέθισε δημιουργικά η αντίδραση που υπέθεσε ότι θα υπάρξει. Είδε τη μετάφραση ως κομμάτι της λογοτεχνικής πράξης, μια συνομιλία με το πρωτότυπο. Και όπως έδειξε αναλυτικά ο Μαραγκόπουλος στο Διαβάζω, οι λογοτεχνικές τεχνικές που συνιστούν το λεγόμενο ροΐδιο ύφος μπορούν να αποδοθούν στη μεταγλώττιση.<BR/>Βέβαια ο Κούρτοβικ έκανε κάποιες καίριες παρατηρήσεις σε ό,τι αφορά τη λοξή χρήση της καθαρεύουσας από τον Ροΐδη, συστατικό στοιχείο του πρωτοτύπου που ομολογουμένως δύσκολα μεταφέρεται στο σύνολό του. Αλλά νομίζω ότι θεωρείται δεδομένο πως κάτι θα χαθεί στη μετάφραση. Πάντα κάτι θα χαθεί.<BR/><BR/>Η ανάγνωση του κειμένου του Καλοκύρη με ευχαρίστησε πραγματικά. Μιλάω για τη συνολική αίσθηση που πήρα- η ευγένεια που υπάρχει στην προσέγγιση, η αγάπη που κατέθεσε ο μεταφραστής. Δεν βρήκα τίποτα φτηνό. Ο λόγος έρεε με φυσικότητα και χάρη.<BR/>Η έκδοση όμως του βιβλίου δεν ήταν ικανοποιητική. Υπήρχε κάτι πρόχειρο και ανολοκλήρωτο (αναφέρομαι σε περιφερειακά, υποστηρικτικά σχόλια). Δεν ξέρω αν υπήρχε πρόθεση να εμφανιστεί το πόνημα ως «εργαλείο»- δεν το νομίζω- πάντως σίγουρα σαν έκδοση χρειάζεται το πρωτότυπο για να σταθεί στο τραπέζι του αναγνώστη. (έχει άραγε τραπέζι ο αναγνώστης; λέμε τώρα)<BR/><BR/>Ως προς τη λύση που προτείνεις με τη χρήση της καθαρεύουσας για το συγκεκριμένο σημείο συμφωνώ απολύτως- αν και δεν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη "ειρωνία". Είναι ωραία ιδέα και αναπάντεχη (για τον αναγνώστη). Να πω επίσης ότι αυτή η συστηματική ψύχραιμη και λεπτομερής ανάλυση που κάνεις στο ζήτημα, είναι ωφέλιμη και χρήσιμη. Και διαθέτει και ένα στοιχείο ρομαντισμού. Αυτά. Γιατί βλέπω τόσον καιρό αυτό το 0 σχόλια και παραξενεύομαι. Καλή συνέχεια.thashttps://www.blogger.com/profile/09854864057466507880noreply@blogger.com